เมื่อวันเสาร์ที่ 11 มกราคม ชุมชนบังกา ประเทศอินโดนีเซีย ต้องเผชิญกับโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นกับเด็กหญิงวัย 5 ขวบ เด็กหญิงชื่อคาคา ถูกจระเข้น้ำเค็มทำร้ายจนเสียชีวิตขณะที่เธอกำลังเตรียมตัวอาบน้ำอยู่ใกล้ทะเลสาบ เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นเมื่อเวลาประมาณ 9.00 น. เมื่อเธออยู่กับพ่อแม่ ซึ่งแน่นอนว่าพ่อแม่ของเธอสิ้นหวังเมื่อเห็นลูกสาวถูกดึงลงไปในน้ำ

เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ตามคำบอกเล่าของพยานที่อยู่บริเวณใกล้เคียง เด็กหญิงถูกจระเข้โจมตีอย่างกะทันหัน จนดึงเธอลงไปในทะเลสาบอย่างกะทันหัน พ่อแม่ของเด็กพยายามทุกวิถีทางเพื่อช่วยลูกสาว

แต่โชคไม่ดีที่พวกเขาไม่สามารถป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้นได้ ทีมกู้ภัยซึ่งรวมถึงเจ้าหน้าที่ตำรวจ ชาวบ้านในพื้นที่ และสมาชิกองค์กรค้นหาและกู้ภัยจากบังกาเบลีตุง รีบระดมกำลังเพื่อพยายามค้นหาเด็กหญิงคนดังกล่าว

การค้นหาใช้เวลานานหลายชั่วโมง ในที่สุด ในวันถัดมา คือวันที่ 12 มกราคม ก็สามารถพบศพของคาคาได้ รายงานระบุว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยกะโหลกศีรษะของเธอถูกบดขยี้ด้วยขากรรไกรของจระเข้ ในเวลานี้ จระเข้ที่ก่อให้เกิดการโจมตีถูกจับไปแล้ว แต่ไม่มีข้อมูลว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับจระเข้ตัวนั้นหลังจากนั้น

ทะเลสาบที่เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นมีประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ เป็นซากของกิจกรรมการทำเหมืองดีบุกในอดีต และกลายมาเป็นสถานที่ที่จระเข้น้ำเค็มพบสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมในการดำรงชีวิต จระเข้เหล่านี้เป็นสัตว์เลื้อยคลานที่ใหญ่ที่สุดในโลก

โดยมีความยาวได้ถึง 7 เมตรและมีน้ำหนักมากกว่า 1 ตัน สิ่งที่ทำให้เรื่องนี้น่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีกคือความจริงที่ว่าอินโดนีเซียมีอัตราการโจมตีของจระเข้สูงที่สุดในโลก โดยมีเหตุการณ์เกิดขึ้นโดยเฉลี่ยเกือบ 10 เท่าเมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ และที่เลวร้ายที่สุดคือการโจมตีหลายครั้งจบลงด้วยการเสียชีวิต

ตามตัวเลขในปี 2014 มีผู้เสียชีวิตจากการโจมตีของจระเข้ในอินโดนีเซียมากกว่า 470 ราย และอีก 530 รายได้รับบาดเจ็บ อย่างไรก็ตาม เชื่อกันว่าตัวเลขดังกล่าวอาจสูงกว่านี้มาก เนื่องจากมีการโจมตีจำนวนมากที่ไม่ได้รับการรายงาน อันตรายไม่ได้จำกัดอยู่แค่คนในพื้นที่เท่านั้น

นักท่องเที่ยวที่มาเยือนอินโดนีเซียก็ตกเป็นเหยื่อเช่นกัน ตัวอย่างเช่น ในปี 2559 นักท่องเที่ยวชาวรัสเซียถูกจระเข้ฆ่าตายที่หมู่เกาะราชาอัมพัต ซึ่งมีชื่อเสียงในเรื่องน้ำทะเลใสราวกับคริสตัล และเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมของผู้ที่ชื่นชอบการดำน้ำ

น่าเสียดายที่เราพบเห็นสถานการณ์เช่นนี้มากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งมนุษย์และธรรมชาติขัดแย้งกันโดยตรง และบ่อยครั้งที่โศกนาฏกรรมดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ

เดินทางไปยังพื้นที่ที่เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า โอกาสที่เหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นบ่อยครั้งขึ้น ไม่ต้องพูดถึงวิธีที่สัตว์เหล่านี้ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ ซึ่งบางครั้งอาจใกล้ชิดกับผู้คนมากขึ้น ซึ่งสร้างความเสี่ยงมากขึ้น

เรื่องราวของ Caca เป็นคำเตือน ไม่เพียงแต่สำหรับเจ้าหน้าที่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงทุกคนที่อาศัยหรือเยี่ยมชมพื้นที่ที่อาจมีจระเข้อยู่ด้วย จำเป็นต้องดูแลและเคารพถิ่นที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของสัตว์เหล่านี้มากขึ้น และแน่นอนว่าต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีปฏิบัติตนในพื้นที่เหล่านี้เพื่อหลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรมเช่นนี้